به نقل از «تسنیم»

خاطرات «ام خطاب» پیرزن آواره فلسطینی در ۷۵ سالگرد «روز نکبت»؛ امیدوار به بازگشت

تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۹۸۳۸۸

همزمان با روز نکبت، فلسطینیان با بزرگداشت یاد و خاطره این روز به بازخوانی جنایات رژیم صهیونیستی در ۱۵ مه ۱۹۴۸ می پردازند. در این گزارش «ام خطاب»، پیرزن ۸۹ ساله فلسطینی به مرور خاطراتش از روز نکبت و امیدش برای بازگشت به زادگاهش یافا سخن می گوید. - اخبار بین الملل -

به گزارش پایگاه عربی خبرگزاری تسنیم، با گذشت 75 سال از سالگرد روز «نکبت» و اشغال سرزمین فلسطین توسط رژیم صهیونیستی در 15 می 1948، فلسطینیان همچنان از این روز به عنوان یکی از تلخ ترین روزهای تاریخ حیات سیاسی فلسطین یاد می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیش از 800 هزار فلسطینی در جریان تجاوز و قتل نیروهای اشغالگر صهیونیستی در روز نکبت قتل عام شدند.

 

 

«عمر فوره»، مورخ فلسطینی در گفتگو با خبرنگار تسنیم در نوار غزه در توصیف روز نکبت اظهار داشت: 15 می 1948، خطرناک ترین، تاریک ترین و مرگ بارترین روز در تاریخ جهان اسلام و جهان عرب و ملت فلسطین است و این نکبت تا به امروز هم ادامه دارد و ما هنوز هم رنج و دردهای این روز ننگین را به دوش می کشیم.

برگزاری همایش «از ننگ نکبت تا امروز مقاومت»/ اسرائیل در محاصره نسل جدید مقاومتدر آرزوی بازگشت/ 75 سال پس از روز نکبت فلسطینیان آواره همچنان خواستار برگشتن به فلسطین هستند

 

این مورخ فلسطینی در ادامه افزود: با وجود گذشت 7 دهه، نکبت همچنان ادامه دارد و حتی آنچه از سرزمین فلسطین برای ما باقی مانده است هم هر روز هدف تعرض و تجاوزات رژیم اسرائیل قرار می گیرد. آنها در کرانه باختری دست به شهرک سازی می زنند، در تمام نقاط کرانه باختری اقدام به شهرک سازی کرده اند و روستاهای فلسطینی را با این شهرک ها محاصره کرده اند.

اما در میان شاهدان عینی روز نکبت روایت حاجیه خانم «ام خطاب» پیرزن 89 ساله فلسطینی از آن روز شنیدنی است. این شهروند آواره فلسطینی که از سال 1972 در اردوگاه آوارگان فلسطینی «الشاطی» در نوار غزه ساکن است در تشریح جزئیات وقایع تلخ روز 15 مه 1948 در زادگاهش، شهر یافا به خبرنگار تسنیم گفت: من در دوران جنگ 1936 به دنیا آمدم، 6 ماه از دوره قیمومیت انگلیسی ها و ورود عبدالقادر الحسینی از اردن را به یاد دارم.

یادم هست، آن موقع کلاس ششم بودم، از مدرسه برمی‌گشتم. جلوی در خانه ایستاده بودم که ناگهان ماشین های بزرگی را دیدیم که در آن سربازان، عقال و کلاه های قرمز سرشان بود. همه مردم برای آنها دست می زدند و می خواندند: ارتش عراق .. ارتش عراق .. چون لباس ارتش عراق را به تن کرده بودند. اما آنها صهیونیست از آب درآمدند، همه را به رگبار بستند و کشته ها را به دریا انداختند. به مادرم گفتند که در خانه را قفل کن و کلیدها را به ما بده. درها را قفل کردیم و دست خالی بدون اینکه چیزی با خود برداریم از شهر خارج شدیم.

این پیرزن آواره فلسطینی در تشریح سالهای طولانی آوارگی اش افزود: ما را سوار قایق کردند و قایق به راه افتاد تا به بندر پورت سعید مصر رسید. انگلیسی ها در ابتدا ما را راهی صحرای سینا و در ادامه آنکارا کردند. بعد از مدتی استراحت از آنجا به پایگاه نظامی انگلیسی ها در «مغازی» رفتیم و سرانجام به غزه آمدیم. بعد از آن بود که از سال 1972 تا به امروز در این اردوگاه سکونت داریم.

اردوگاه «شعفاط»، قلب تپنده مقاومت آوارگان فلسطینی علیه اشغالگریگزارش اختصاصی تسنیم/جدال فقر و مقاومت فلسطینیان در اردوگاه «برج البراجنه» بیروت

 

ام خطاب 89 ساله که علی رغم سن زیادش به خوبی خاطرات سالهای کودکی اش در یافا را به یاد دارد همچنان کلیدهای خانه اش در فلسطین را نگاه داشته است و به بازگشت به سرزمین مادری اش امیدوار است. وی در رابطه با شوق و اشتیاق بازگشت به زادگاهش به خبرنگار تسنیم گفت: اگر به من بگویند که به یافا برگرد، پیاده برنمی گردم، سینه خیز به آنجا برمیگردم... اگر بگویند، اهالی یافا برگردند، اولین کسی که بدون تردید بازخواهد گشت، من هستم.

در جریان اشغال فلسطین در 15 می 1948، 744 شهر و روستای فلسطینی اشغال و 530 مورد آنها به طور کامل به دست نظامیان اسرائیلی تخریب شد. آمارها همچنین از آواره شدن حداقل 75 درصد از فلسطینیان از خانه و کاشانه خود در جریان واقعه ننگین روز نکبت حکایت دارند.

انتهای خبر/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: نوار غزه جبهه مقاومت فلسطین رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین روز نکبت ام خطاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۹۸۳۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونگی شکل‌گیری جنبش دانشجویی همبستگی با فلسطین از ۱۰۰ سال پیش در آمریکا

دانشجویان معترض آمریکایی، از دانشگاه کلمبیا گرفته تا سایر دانشگاه‌های آمریکا، عزم خود را برای دستیابی به خواسته‌های خود مبنی بر توقف همکاری علمی با دانشگاه‌های «اسرائیل» نشان داده‌اند.

نکته قابل توجه این است که جنبش همبستگی با فلسطین و فلسطینی‌ها در دانشگاه‌های آمریکا ریشه تاریخی طولانی دارد و به قبل از اشغال فلسطین و اعلامیه تشکیل کشور «اسرائیل» در سال ۱۹۴۸ توسط جنبش صهیونیسم بازمی گردد.

وعده بالفور
در سال ۱۹۱۷، پس از آنکه «آرتور بالفور»، وزیر امور خارجه وقت انگلیس، وعده خود را به یهودیان مبنی بر ایجاد وطنی قومی برای آنها در فلسطین اعلام کرد، اعتراضات گسترده‌ای در دانشگاه‌های آمریکا علیه آنچه امروز به عنوان "اعلامیه بالفور" معروف است، انجام شد.
دانشجویان عرب و آمریکایی در آن زمان در دانشگاه‌ها تظاهرات و یک «سازمان فلسطینی ضد صهیونیسم» را تأسیس کردند که بعد‌ها نام آن به «اتحادیه ملی فلسطین» و سپس «اتحادیه ملی عرب» تغییر یافت.

اما این پایان کار نبود، بلکه به موازات تأسیس سازمان فلسطینی ضد صهیونیسم، جنبش دیگری نیز در حمایت از فلسطین در سال ۱۹۲۱، یعنی بیش از ۱۰۰ سال پیش، در دانشگاه‌های آمریکا تشکیل شد.

دانشجویان عضو این جنبش در آن زمان در اعتراض به حمایت آمریکا از گروه‌ها و باند‌های جنایتکار صهیونیستی در فلسطین مقابل ساختمان کنگره آمریکا تجمع کرده و دست به تظاهرات زدند.

پیش از نکبت ۱۹۴۸
در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، آواره کردن فلسطینی‌ها و به دنبال آن مهاجرت شماری از آنها از فلسطین به ایالات متحده افزایش یافت. این موضوع باعث شد، دانشگاه‌های آمریکا گروه زیادی از دانشجویان عرب از جمله فلسطینی را برای ادامه تحصیل جذب کنند.

این دانشجویان عرب و فلسطینی نقش بسیار مهمی در آگاه سازی و بیداری دانشجویان آمریکایی نسبت به خطر استعمار انگلیس و تلاش این کشور برای تأسیس کشوری یهودی – صهیونیستی برای یهودیان و آواره کردن فلسطینی‌ها، یعنی صاحبان اصلی این سرزمین ایفا کردند.

پس از شکست سال ۱۹۶۷ فلسطینی‌ها از «اسرائیل»، دانشجویان فلسطینی دانشگاه‌های آمریکا نقش برجسته‌ای در شکل گیری اعتراضات تاریخی علیه جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰ داشتند.

«نورا باروز فریدمن» نویسنده آمریکایی در یکی از تألیفات خویش با عنوان «در قدرت ما: دانشجویان آمریکایی برای عدالت در فلسطین سازمان می‌یابند» می‌نویسد که در دهه ۱۹۶۰ جنبش فلسطینی گسترده‌ای در میان دانشجویان وجود داشت. آنها به همین منظور گروهی تحت عنوان "آزادسازی فلسطین" را تشکیل دادند.

پس از شکست اعراب از «اسرائیل» در سال ۱۹۶۷ و آغاز دور جدیدی از بیرون راندن و آوارگی فلسطینی‌ها، گروه‌های جدیدی از آوارگان وارد ایالات متحده شدند و حضور فلسطینی‌ها به ویژه در دانشگاه‌های آمریکا افزایش یافت.

گسترش و توسعه جنبش‌های دانشجویی
با شروع دهه ۱۹۷۰، حضور فلسطینی‌ها در ایالات متحده به شکل چشمگیری توسعه و گسترش یافت و بالطبع یکی از نمود‌های این حضور دانشگاه‌ها بود.
در مدت کوتاهی، چندین گروه دانشجویی با هدف اساسی فعالیت برای فلسطین تشکیل شد که از جمله آنها می‌توان به «سازمان دانشجویان عرب»، «اتحادیه عمومی دانشجویان فلسطینی» و «انجمن فارغ التحصیلان دانشگاه‌های عربی-آمریکایی» اشاره کرد که تشکل دانشجویی اخیر توسط «ادوارد سعید»، اندیشمند فقید فلسطینی-آمریکایی تأسیس شد. 

جنبش دانشجویی آمریکا به فعالیت خود ادامه داد و با هر رویداد مهمی که رخ می‌داد، مانند جنگ اکتبر ۱۹۷۳، حمله به بیروت در سال ۱۹۸۲ و انتفاضه اول فلسطینی‌ها در سال ۱۹۸۷ بر دامنه و گسترده فعالیت‌های خود می‌افزود. 

این جنبش در دور جدید فعالیت‌هایش تنها به حمایت از فلسطین و فلسطینی‌ها اکتفا نکرد، بلکه همبستگی خود را با آفریقای جنوبی در مبارزه‌اش علیه آپارتاید نیز اعلام کرد که در دهه ۱۹۸۰ اعلام موجودیت کرده بود.

"اسلو" و بازنگری در ساختار جنبش‌های دانشجویی
توافقنامه صلح بین سازمان آزادیبخش فلسطین و رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۹۳ که به توافقنامه «اسلو» معروف شد، ضربه‌ای به جنبش‌های دانشجویی حامی فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا بود. پس از امضای این توافقنامه فشار‌ها و اعمال محدودیت‌ها برای همبستگی با فلسطین و حمایت از فلسطینی‌ها توسط دولت‌های آمریکا آغاز شد و هم زمان با تشدید این فشار‌ها و محدودیت‌ها اصطلاح مبالغه‌آمیز "یهودستیزی" ابداع شد تا اتهام آن به هر جنبشی وارد شود که رژیم صهیونیستی و اشغالگری‌ش در فلسطین را رد می‌کرد.

همراستا با تشدید فشار‌ها و سرکوب‌ها، دانشجویان فلسطینی‌الاصل ایالات متحده و دانشجویان آمریکایی حامی قضیه فلسطینی نیز اقدام به بازنگری در تشکل‌های خود و تغییر شکل و ماهیت جنبش‌های دانشجویی در دانشگاه‌های کردند.

در این راستا، طی سال‌های گذشته جنبش «دانشجویان برای عدالت در فلسطین» تشکیل شد. این جنبش اغلب هماهنگی‌ها و سازماندهی‌ها برای برگزاری تظاهرات و تجمعات دانشجویی اعتراض‌آمیز به ویژه پس از تجاوزات رژیم صهیونیستی به نوار غزه از ۷ اکتبر گذشته را آغاز کرد، اعتراضاتی که همچنان ادامه دارد و هر روز بر گستره آن افزوده می‌شود.

شیطنت‌های گسترده و اتهامات بی‌سابقه
دانشجویان حامی فلسطینی‌ها با اتهامات شیطنت‌های گسترده و اتهامات بی‌سابقه‌ای در اعتراضات اخیر مواجه هستند، از جمله این اتهامات، متهم کردن آنها به «یهود ستیزی» و دشمنی و خصومت‌ورزی با یهودیان آمریکایی است.

«الن گرانبرگ»، رئیس دانشگاه جورج واشنگتن، از جمله افرادی بود که با وارد کردن چنین اتهاماتی به دانشجویان معترض این دانشگاه تلاش کرد، آنها را از ادامه اعتراضات و همکاری با دیگر دانشجویان معترض بازدارد.

گرانبرگ می‌گوید، دانشجویانی که شعار‌هایی مانند «توقف نسل‌کشی فلسطینی‌ها توسط صهیونیست‌ها»، «افتخار از آن شهدای ماست» و «آزادسازی فلسطین از رودخانه تا دریا» را سر می‌دهند، «یهودستیز» هستند و او حضور چنین دانشجویانی را در دانشگاه جورج واشنگتن قاطعانه رد می‌کند.
اما با همه این اتهامات و اعمال فشار‌ها و تشدید سرکوبگری‌ها دانشجویان آمریکایی همچنان بر ادامه اعتراضات خود تا دست یافتن به خواسته‌هایشان تأکید دارند

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی